Vanwege het coronavirus werken onze medewerkers thuis.

N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.

Toerisme in Marokko Na twee jaar reisbeperkingen kunnen Marokkaanse Europeanen deze zomer eindelijk op familiebezoek. „Sindsdien is het chaos.”

‘Hè, hè, het kan eindelijk weer”, zegt de 22-jarige Zaid Jakgnouni blij. Na een reis van zo’n 2.500 kilometer arriveert hij net vanuit Diemen in Marokko. Hij is hier sinds de pandemie niet meer geweest. Ook diplomatieke spanningen met Spanje die het bootverkeer tussen beide landen belemmerden, maakten dat veel Marokkaanse Nederlanders lang niet meer naar Marokko zijn geweest. „Ik heb hier zo lang naar uitgekeken. De reis door Europa heb ik dan ook in anderhalf dag afgelegd.” Samen met zijn broers en moeder verblijft hij de komende drie weken in Tetouan, met een korte reis naar het Rifgebergte om familie te bezoeken. „Dat hoort er helaas nou eenmaal bij.”

In verschillende havens rollen de auto’s vanaf de ferry’s Marokko in. Zaid heeft de route via Algeciras naar de Spaanse exclave Ceuta genomen. Daarna rijdt hij in een half uurtje naar Tetouan. „Bij de douane verliep het soepel. Binnen no-time konden we het land in.”

Er is weinig te doen op het platteland. Je hebt soms geen bereik met je telefoon

Dat geldt niet voor iedereen. Veel automobilisten moesten in Ceuta urenlang wachten tot ze toegang kregen tot Marokko. Op sociale media circuleren beelden van klagende reizigers die uren in de hete zon stilstaan. Sommige klagers verdenken de Marokkaanse autoriteiten er zelfs van de relatief goedkope route via het Spaanse Ceuta expres te vertragen, zodat de vakantiegangers lucratievere routes nemen.

Op het vliegveld van Tanger worden de passagiers van een vlucht uit Madrid daarentegen warm onthaald. Een luchthavenmedewerker wijst met een grote grijns vakantiegangers naar de ingang van de terminal, richting de paspoortcontrole. „Welkom broeders en zusters. Welkom thuis. We hebben jullie gemist.”

Binnen vormt zich een enorme rij voor de douane. Niemand controleert de PCR-test en de vaccinatiebewijzen die nog altijd nodig zijn om het land in te komen. Na anderhalf uur zweten in de rij en een stempel in hun paspoort mogen de reizigers eindelijk naar buiten.

„Het duurde even, maar daar zijn we dan eindelijk”, glimlacht Zakia lHafidi naar haar zusje Esma. De Belgische meiden reizen na drie jaar eindelijk weer naar hun familie in Rincón, een badplaats in het noorden van Marokko. Ze kozen voor een vlucht vanuit Madrid, want dat was goedkoper dan rechtstreeks vanuit België. „Ik kan niet wachten om iedereen weer te zien. Onze nichtjes en neefjes uit Frankrijk en Duitsland komen ook. Dan kunnen we er lekker samen op uit. Zwemmen in de mooiste zee van Marokko.”

Havenstad Tanger, in het noorden van Marokko aan de straat van Gibraltar, krioelt van de mensen. Voor restaurants staan lange rijen, alle terrasjes zitten overvol en op het strand is het een drukte van jewelste. Daarin is Tanger niet uniek. Ook andere steden, zoals Al Hoceima, Nador, Tetouan en Meknes zijn overspoeld met Marokkanen uit Europa.

„Sinds jullie hier weer zijn, is het land een chaos”, klaagt een taxichaffeur in Tetouan. Na een wilde autorit stopt hij bij de boulevard waar Zaid met zijn broertje Aymen staat te wachten. „We moeten twee maanden geduld hebben. In september hebben we ons land weer terug”, bromt de chauffeur en rijdt weg.

„Ik moest heel even wennen aan de drukte en verkeerschaos hier. Wat dat betreft is er niets veranderd”, lacht Zaid. Ze komen net uit de McDonald’s, waar het enorm druk was. „Het was een hel. We hebben een uur gewacht op vier milkshakes. Maar die drukte heeft ook iets gezelligs”, zegt hij schouderophalend terwijl hij een slok neemt van zijn milkshake.

Voor veel Marokkaanse Europeanen bestaat Marokko niet alleen uit strand en uitgaan. Een bezoek aan de familie staat ook op het programma.

De roots van veel Marokkaanse Nederlanders liggen in het Rifgebergte. Overal zie je er gele kentekenplaten en Birckenstocks. Op straat wordt Nederlands gesproken. In hartje centrum van Nador hebben de ouders van Chaymae Azdad uit Amsterdam-West een vakantiehuis.

Voor haar zijn bezoekjes aan oud-tantes en -ooms op het platteland vaste prik. „Het is niet iets waar ik op zit te wachten, want er valt weinig te doen op het platteland. Je hebt soms geen bereik met je telefoon, er zijn geen winkels waar je even naartoe kunt gaan. Maar je kunt het niet maken om geen gedag te zeggen”, vertelt Chaymae aan de telefoon. Op het platteland in het Rifgebergte is het vooral „genieten” van de natuur en de verse vruchten aan de bomen, vertelt de 26-jarige Amsterdamse. „We hebben hier wel een van de mooiste stranden in Marokko. Dat maakt de saaie bezoekjes wel weer goed.”

In Tetouan maakt Zaid zich klaar voor een stranddag in Kabila. Zijn broers en andere familieleden gaan mee. Op het strand is het even zoeken naar een plekje. „Hier is het ook lekker druk, maar dat is niet gek met deze hitte.” Ze nemen plaats aan een witte tafel met bijbehorende plastic stoelen. Hij wenkt een ober die in zwembroek de strandgasten bedient. „Broer, mag ik acht ijskoude cola’s van je, sardientjes van de barbecue en vier porties friet”, vraagt Zaid. „Dit is het lekkerste wat er is, een duik in de zee en dan lekker eten. Ook na twee jaar. Marokko blijft Marokko.”

Zaid staat op en loopt richting het water. Hij neemt een duik en verdwijnt in de Middellandse Zee.

Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt. U kunt ons ook anoniem een tip geven.